Hayat bazen üzerimize öyle bir gelir ki, her hamlemiz boşa çıkıyormuş gibi hissederiz. Üst üste gelen aksilikler, sonuçlanmayan projeler veya bir türlü değişmeyen alışkanlıklar bir süre sonra zihnimizde şu tehlikeli cümleyi kurmaya başlar: "Ne yapsam olmuyor, hiçbir şey değişmeyecek." İşte bu hisse psikolojide "öğrenilmiş çaresizlik" deniyor. Bu yazıda, bizi olduğumuz yere sabitleyen bu zihinsel prangaların kökenini, Martin Seligman’ın ünlü deneyinden çıkaracağımız dersleri ve en önemlisi, kontrolü yeniden elimize alarak bu döngüyü nasıl kırabileceğimizi keşfedeceğiz. Artık yerinizde saymaktan vazgeçip ilk adımı atmaya hazırsanız, o kapıyı birlikte aralayalım.

Öğrenilmiş Çaresizlik Nedir? Zihnimiz Neden Pes Eder?
image.png 340.36 KB

Öğrenilmiş çaresizlik, bir kişinin defalarca olumsuz durumlarla karşılaştıktan sonra, durumu değiştirme gücü olsa bile artık çaba göstermeyi bırakması halidir. Bu durum bir "karakter zayıflığı" değil, zihnimizin yanlış kurguladığı bir hayatta kalma mekanizmasıdır.

Psikolog Martin Seligman’ın 1960’larda yaptığı deneyler, bu kavramın temelini oluşturur. Deneyde, kaçma imkânı olmayan olumsuz koşullara maruz kalan canlılar, daha sonra kapılar açılsa ve kaçış imkânı sunulsa bile hareket etmemiş, çaresizliği "öğrenmişlerdir". Bizler de benzer şekilde; kariyerimizde, ilişkilerimizde veya kişisel hedeflerimizde (diyet, yeni bir dil öğrenme, düzenli plan yapma gibi) başarısız olduğumuzda, zihnimiz bizi korumak adına "Deneme, nasılsa yine olmayacak" diyerek bizi pasifliğe iter.

Bu Tuzağa Neden Düşüyoruz? (3 Temel Açıklama Tarzı)
image.png 321.64 KB

İnsanların olayları yorumlama biçimi, çaresizliğe düşüp düşmeyeceklerini belirler. Eğer olayları şu üç şekilde yorumluyorsanız, öğrenilmiş çaresizlik tuzağına yakınsınız demektir:

Kişiselleştirme: Sorunun sadece kendinizle ilgili olduğuna inanmak ("Ben zaten beceriksizim").
Kalıcılaştırma: Bu durumun asla geçmeyeceğini düşünmek ("Her zaman böyle olacak").
Genelleştirme: Bir alandaki başarısızlığı tüm hayatınıza yaymak ("İşimde kötüyüm, demek ki iyi bir insan da değilim").

Bu düşünce kalıplarını fark etmek, iyileşmenin ilk adımıdır.

Döngüyü Kırmak İçin Uygulanabilir Stratejiler
image.png 388.3 KB

Öğrenilmiş çaresizlik öğrenilen bir şeyse, öğrenilmiş iyimserlik ve yapabilirlik de geliştirilebilir bir beceridir. İşte Planda olarak önerdiğimiz somut adımlar:

Düşüncelerinizi Yeniden Çerçeveleyin: "Yapamam" dediğiniz an kendinize sorun: "Bu gerçekten imkânsız mı yoksa sadece daha önce denediğimde mi olmadı?" Başarısızlığı bir kimlik değil, bir geri bildirim olarak görün.
Kontrol Alanınızı Belirleyin: Kontrol edemeyeceğiniz (ekonomi, başkalarının düşünceleri) şeylere odaklanmayı bırakın. Bugün kontrol edebileceğiniz tek bir şeye odaklanın: Örneğin, sadece 15 dakika boyunca ertelediğiniz o işi yapmak.
Küçük Zaferlerin Gücünü Kullanın: Büyük hedefler korkutucu olabilir. Hedefinizi o kadar küçültün ki başarısız olmak imkânsız olsun. Her küçük başarı, beyninize "Yine yapabiliyorum" mesajını gönderir ve özgüveninizi yeniden inşa eder.

Sonuç: Seçim Sizin Elinizde
image.png 387.28 KB

Unutmayın; kafesin kapısı aslında açık. Geçmişteki başarısızlıklar, geleceğinizin bir fragmanı olmak zorunda değil. Bugün Planda ile küçük bir görev belirleyip onu tamamlayarak, zihninize "Ben kontrolü elime alıyorum" mesajını verebilirsiniz.

Kendi Kafesinizin Kapısını Açın: "Ne Yapsam Olmuyor" Döngüsünü Kırmak

Planda Team

Kategoriler